Today we left a bit later than usual. But we had a nice breakfast at the kitchen table (it’s kind of luxury after mostly sitting on a rock or the sidewalk). Mougás wasn’t very long, but I’ve been told it there was no place where we could find anything to drink or eat. Fortunately Sylvia got us some fruits, chocolate and water at a supermarket who was just about to close.
It was a very beautiful route and we were pleasantly surprised that in Oia (after 15k of walking) we found a restaurant where the terrace had a view over the ocean. The coffee was great!! Oia is a nice place with an old convention. Sadly it was closed, so we couldn’t get the stamp we wanted. After buying bread for on the way we left Oia. We couldn’t find a yellow arrow, although we thought there was no other way. A man walking toward us warned us we were going the wrong way. He took us to the yellow arrow, which we seemed to have missed staring at the convention.
Leaving Oia the route went jus a bit further along the ocean. Not far from Oia we were lead towards the road, where we followed the cycle track until Mougás. The albergue was easy to find, because it’s just along the road. There was no one inside to check us in, but everything looked just fine. Mougás itself is kind of fared glory. In the older days they probably have had high time, but people must have ignored this place for years now. The swimming pool was dried up and the buildings were ruinous. There was an empty store where once people could buy anything they needed for fishing. It really was a sad thing to see. While we waited for someone to check us in we decided to leave and walk on to the next stop in A Ramalossa while it was only 2:30pm.
Not far from Mougás the path went uphill. Sadly it was blocked so we had to walk along the road until our destination. The last kilometers were heavy. It was hot, almost no wind and we were tired. Perfect conditions for me to get down. After a break with a cold beer and some lovely Spanish olives we walked the last five kilometers to our destination. That means we’ve almost walked 40 kilometers today.
We went to the convent of the apostolic sisters (havent seen any sisters though). And it was great! We both got our own private room, with a sink, a desk, a chair and a wardrobe. The showers were spacious and individual. It was a luxury! After dropping our stuff in our rooms we went looking for a place to eat. On our way we saw the Polish again and not much later the five Spanish guys!
Syl and I decide to have a lazy start tomorrow and have breakfast somewhere. The route near the sea was doable because of the cool breeze. After a long day like this we deserved that.
Vandaag zijn we iets later vertrokken na een goed ontbijten aan de keukentafel (weer eens wat anders dan onderweg op een steen of stoepje zittend). De route naar Mougás zou niet zo heel lang zijn, maar onderweg zouden we niets tegen komen waar we wat te eten of drinken konden halen. Gelukkig heeft Sylvia gisteravond nog wat fruit, chocolade en water kunnen halen bij de supermarkt die net ging sluiten.
De route was erg mooi en we waren blij verrast dat we in Oia (na 15km lopen) een restaurantje vonden waar we op een hoger gelegen terras een heerlijk kopje koffie konden drinken. Oia is een heel leuk plaatsje met een mooi oud klooster. We hadden in het klooster graag een stempel willen halen, maar het was gesloten. Na een heerlijk broodje voor onderweg gekocht te hebben gingen we weer op pad. Het rare was dat we niet zo snel een gele pijl tegen kwamen. Een man die ons tegemoet kwam waarschuwde ons en zei dat we verkeerd liepen. Hij bracht ons naar de pijl die we over het hoofd gezien hadden, omdat we vooral oog hadden voor het klooster.
Na Oia liep de route nog even langs het water, maar al snel werden we richting de weg geleid. Het laatste stuk naar Mougás was dan ook vooral over het fietspad langs de autoweg. In Mougás aangekomen was de albergue snel gevonden. Binnen was er niemand te vinden, maar alles zag er keurig uit. Mougás zelf was een soort van vergane glorie. Kennelijk hebben ze daar ooit hoogtijd gevierd, maar zijn de mensen nu al jaren weggebleven. Het zwembad was opgedroogd en het gebouw vervallen. Er was een lege winkel waar men vroeger al hun visbenodigdheden kon kopen. Het was een triest gezicht. Terwijl we wachtten of er iemand ons zou inchecken besloten we om door te lopen naar A Ramalossa, het was pas half drie, en dus tijd zat.
Na een tijdje langs de weg gelopen te hebben leidde de route ons richting de berg. Helaas was die weg afgesloten met een blauw net en een bordje met een tekst. Wij begrepen daaruit dat deze route afgesloten was en zijn verder langs de weg gaan lopen. De laatste kilometers waren zwaar. Het was warm, er was weinig wind en we waren moe. De juiste omstandigheden voor mij om wat narrig te worden. Na een pauze met een koud biertje en heerlijke Spaanse olijven hebben we de laatste vijf kilometers afgelegd. Vandaag dus bijna 40 kilometer gelopen!
Het verblijf bij de nonnen conventie (geen non gezien overigens) was geweldig! We kregen een privé kamer, met eigen wastafel, een bureautje, stoel en kast. De douches waren ruim en konden afgesloten worden. Wat een luxe allemaal. Nadat we onze spullen in de kamers gelegd hadden, gingen we op zoek naar een eetgelegenheid met WiFi. Onderweg kwamen we de groep Polen weer tegen en niet veel later de Spaanse jongens.
Syl en ik besloten om morgen eerst ergens op ons gemak te gaan ontbijten. De weg langs de zee was goed te lopen en de wind zou voor de nodige verkoeling zorgen. Na zo’n lange dag als vandaag hebben we dat wel verdiend.
duduwalks 